Door Maarten Pieters
“Je kunt komen kijken naar een moestuin.” Ik weet nog goed de opwinding die ik voelde toen ik eind vorig jaar dit bericht kreeg. Mijn vrouw en grote liefde Marjan had me aangemeld bij volkstuinvereniging Ginkenveld en na een jaar wachten kwam het bericht als een verrassing.
Hoe mijn wens om een eigen moestuin te hebben is komen opborrelen kan ik je niet vertellen. Het was er ineens. Ik weet wel dat ik eerder besloten had om me niet opnieuw kandidaat te stellen als lokale PvdA-volksvertegenwoordiger in ’s-Hertogenbosch. Ik dacht na wat ik met de tijd die vrijkwam ging doen. Misschien herken je dat wel, zo’n periode van zoeken en dan pats valt het kwartje. Bij mij dus een moestuin.
Zeker, ik houd ontzettend van lekker eten (liefst in gezelschap van m’n vrouw, mijn kinderen Koen en Mara en goede vrienden), eerlijk waar, zelf koken en ook ben ik sterk geïnspireerd om mijn leven duurzaam te leven. Als je dit leest denk je misschien dat de keuze om met een moestuin te starten voor de hand ligt. Kan goed zijn, voor mij was het er ineens en overtuigend.
Kortom ik dacht niet lang na toen de tuincommissaris mij m’n perceel liet zien. 100 m2 op een zonnige plek. De tuin zelf was leeg op een paar bessenstuiken, een bramenstruik en een kleine ‘bak’ (maak je geen zorgen als je niet weet wat dat is, nu niet van belang en in een andere blog schrijf ik er zeker over). Ik wist alleen: Yes dit is m’n stekkie. Na de formulieren getekend en de borg betaald te hebben kon ik op 1 januari de sleutel van het hek gaan halen.
Een hek waar ik al jaren langs fiets en jog. Altijd een beetje meewarig naar het gedoe in de tuin gekeken. En nu ineens werd het een deel van mijn leven. Waarom vertel ik je dit? Omdat ik er zeker van ben dat duurzaamheid en duurzaam leven je interesse heeft (anders zou je deze blog niet lezen). Door mijn moestuin ben ik een nieuwe wereld in gestapt. Begrijp me goed, voor mij dan wel te verstaan.
Wikipedia geeft aan dat onze voorouders al zo’n 7000 tot 10.000 jaar geleden gewassen begonnen te telen. Preciezer is het daarom als ik zeg dat ik een oude wereld ben ingestapt die voor mij nieuw is. Voor mij staat mijn moestuin voor overvloed, een Tuin der Lusten. Dat is mijn beeld van een duurzame wereld die ik mijn werkelijkheid wil maken. Ik deel die wereld heel graag met je en ben nieuwsgierig naar jouw duurzame wereld. Ik ga regelmatig blogs schrijven voor Duurzaamheidskompas.nl. Inspiratie daarvoor haal ik uit mijn moestuin.
Ik wil schrijven over gezondheid en voeding (4,5 miljoen mensen in Nederland zijn chronisch ziek), over samenwerken en samenleven (wat leren plantenwortels en schimmels ons daarover?), over duurzame technologie (over plastics die in analogie met bomen CO2 afvangen), de duurzaamheid van lekker eten en natuurlijk over mijn eigen bloed, zweet en tranen in m’n moestuin die soms ook een Tuin der Lasten is.
