Het is bijna 24 jaar geleden dat ik de angst en onzekerheid heb gevoeld in mijn core. Op 17 augustus 1999 om 03:05 uur ’s-nachts veranderde het leven voor veel mensen. Een aardbeving van 7.4 op de schaal van Richter richtte een ravage aan in de Turkse stad Izmit en omstreken in het Marmara gebied. Ingestorte gebouwen, ingestorte levens. Gewonden, doden, getraumatiseerden. Het was voor mij een ervaring om nooit te vergeten, een die me heeft gevormd en getekend.
De nood is hoog
Nu een kwart eeuw later gebeurt een ramp van een nog groter kaliber in het zuidoosten van Türkiye. Tientallen steden liggen in puin. Mensen liggen onder het puin. Dierbaren in Türkiye en de rest van de wereld kijken machteloos toe en wachten af of het afscheid voor altijd is. 13.000 mensen zijn inmiddels overleden en meer dan 60.000 mensen zijn gewond geraakt. In zowel Türkiye als buurland Syrië zijn de verliezen te groot om te vatten.
Wat kun jij doen?
Rampen als deze brengen soms het ergste, maar vooral het mooiste van mensen naar boven. Sinds maandag worden we door vrienden, kennissen en collega’s bedolven onder steunbetuigingen en medeleven. Mensen willen niet alleen toekijken en overgaan tot de orde van de dag. Ze willen graag iets DOEN. Daarom zet ik in deze blog graag een aantal belangrijke hulpacties op een rij waar je als Nederlander je donaties aan kunt richten. Alle donaties tellen mee en de tijd tikt door voor de duizenden mensen waar hulp nog niet bij kan. Op dit moment is er vooral behoefte aan financiële bijdragen.
Hulpacties en donatiepunten
De Rode Maan (Kızılay; de Turkse Rode Kruis)
Islamitische Stichting Nederland (ISN)
Laten we vooral naar elkaar blijven omkijken. Dank voor je hulp namens alle slachtoffers van de aardbeving in Türkiye en Syrië.
Bron afbeelding: Haberler.com
