Ik was een van de 2500 ‘gelukkigen’  die het magazine Vega in ontvangst mocht nemen, nadat ik had gestemd voor de verkiezing voor meest sexy vegetariër van Wakker Dier.

“Duurzaam, diervriendelijk en eerlijk. Dat is wat de doelgroep van Vega belangrijk vindt. De Vega-lezeres zal bewuster kiezen in haar dagelijks leven. En vraagt zich af Wat eet ik? Waar wordt mijn kleding gemaakt? Welke beautyproducten gebruik ik?”

Lees ik zo net op de website van Sanoma over Vega ‘de eerste echte glossy in Nederland gemaakt voor vegetariërs en flexitariërs; een mindstyle magazine dat inspireert en leert over de zin en onzin van vegetarisme’. Ik was een van de 2500 ‘gelukkigen’  die het blad in ontvangst mocht nemen, nadat ik had gestemd voor de verkiezing voor meest sexy vegetariër van Wakker Dier.

Mijn eerste reactie toen ik het in de bus kreeg was ” Ingepakt in plastic? “. Ik weet niet of ik de enige ben, maar ik vind het onnodig en hoogst irritant als een tijdschrift op die manier verpakt wordt. Mensen die geïnteresseerd zijn in een duurzame levensstijl, proberen juist dit soort gebruik van plastic terug te dringen c.q. te voorkomen. Jammer, een slechte eerste indruk. En ook jammer, het was vooruitstrevender geweest van de uitgever en meer passend bij de doelgroep als deze alleen had gekozen voor een digitaal blad. (Dus Wakker Dier, een voucher om een digitale versie te downloaden was voldoende geweest.)

Als je zo’n blad in handen krijgt als consument en potentieel lezer (ik ben parttime vegetariër oftewel ‘flexitatiër’ in Vega-jargon), dan is het vooral belangrijk dat er voldoende inhoud en diepgang is. Op zich lukt het Vega aardig om mooie human interest en achtergronden op te trommelen. Wel krijg ik af en toe het gevoel dat het teveel over BN’ers gaat, glitter & glamour, en minder over de ‘gewone burger’. Maar dat is uiteraard smaakgebonden.

Sanoma beweert op haar site dat er onder meer onderwerpen als groene Fashion, diervriendelijk, organisch en fair beauty producten en eerlijke voeding ‘zorgvuldig’ aan bod komen. De slogan is immers Food, Fair, Future. Ik ben wel zo vrij geweest om bij het onderdeel Beauty enkele voorgestelde c.q. adverterende merken te checken bij SkinDeep Cosmetics Database waar ik al eerder een artikel over heb geschreven. Helaas komen ze er niet allemaal ongeschonden van af.
Ik zou als mogelijk lezer willen voorstellen om toch hogere eisen te stellen aan adverteerders. Een dergelijk blad heeft belang bij geloofwaardigheid. De doelgroep kiest bewust voor een (relatief) vleesloos bestaan en een dierleed-vrije wereld. Dan mag je er als uitgever van uitgaan dat deze zelfde mensen ook bewust omgaan met andere zaken die verbonden zijn met een duurzame(re) levensstijl.

Uiteraard meer lof dan klaaggezang. Het feit dat er aandacht is voor duurzame thema’s juich ik van harte toe. Ik vind het alleen jammer dat er niet meteen een ‘echte’ statement wordt gemaakt. Ik snap dat een uitgever/magazine haar bestaansrecht ontleent aan hoge oplages en advertentieopbrengsten, maar een vegetarische Marie Claire met nadruk op genieten en consumeren, is niet waar de ‘groene’ consument op aan het wachten is. Kortom, een potentieel ‘hit’, maar er is werk aan de winkel…